Zapraszamy Państwa do urokliwego, romantycznego ogrodu o niezwykłym mikroklimacie i długiej historii. Założenie parkowe wokół pałacu powstało na początku XIX wieku i miało charakter krajobrazowy.
Dziś w jego kompozycji przestrzennej można wyróżnić trzy wyraźnie wydzielające się części:
• frontową – obejmującą obszar od północno-wschodniej głównej bramy wjazdowej, poprzez jesionową aleję prowadzącą do pałacu aż po eliptyczny podjazd, użytkowany do dziś zgodnie z pierwotnym założeniem;
• północno-zachodnią – położoną za pałacem, wokół tarasu przy elewacji ogrodowej, obejmującą także szeroką aleją klonową wiodącą ku ażurowej, metalowej bramie, ozdobionej znakami zodiaku;
• zachodnią – w której pośród zróżnicowanego gatunkowo drzewostanu (blisko 20 gatunków drzew) dominują dwa stawy porośnięte olchami, wierzbami płaczącymi oraz roślinnością szuwarową.
Na szczególną uwagę w zasobach parku zasługują drzewa o rozbudowanej strukturze wiekowej. Siedemnaście spośród nich, ze względu na wartość przyrodniczą i historyczną, kwalifikuje się do kategorii pomników przyrody.
Dominującymi gatunkami drzew występującymi w przypałacowym ogrodzie są: lipy drobnolistne, klony pospolite, wiązy i dęby szypułkowe oraz jesiony wyniosłe. Ale można tu także spotkać topole włoskie, wierzby białe, klony jawory, kasztanowce białe, graby zwyczajne, robinie akacjowe, brzozy brodawkowate, świerki pospolite i olsze czarne.
Walory estetyczne miejsca podnosi fakt, że drzewostan parku – będąc w otoczeniu płaskiej równiny monokultur sadowniczych i pól uprawnych – stanowi siedlisko przeróżnych gatunków ptactwa i drobnej zwierzyny leśnej.
Niezmieniona przez lata oryginalność kobylińskiego założenia parkowego czyni je unikatowym i niepowtarzalnym w regionie Mazowsza. Zaś swoisty mikroklimat i urokliwe zasoby zielone zachęcają do spacerów i rekreacji.